Hij werd bleekgrijs en wist niet waarom
Hij werd ziek en zijn geest werd moe
Liet een hart achter dat nog zo jong en moe is
Hij heeft in zijn leven nooit de sleutel tot een raadsel gevonden
Ik en mijn vader, zoveel van hetzelfde
Zijn gezicht in mijn spiegel speelt nog steeds met een vlam
Hij is mijn ogen en een stem aan de telefoon
Soms bel ik hem midden in de nacht
En schreeuw de woorden uit die ik nooit zou kunnen zeggen
(Koor)
Ik en mijn vader, we weten waar we heen gaan
We kennen geen angst, we zijn niet alleen
Net als de maan en de sterren gloeien wij altijd
Ik en mijn vader, we weten waar we heen gaan
Mijn vader en ik, de zon gaat bijna onder
Ik wou dat het voor altijd buiten kon blijven, reken maar
Ik kijk naar mijn kinderen, ik zie zijn lieve ogen
Een deel van hem leeft voort door de jaren heen
Zijn leven is hier
(Koor)
Zijn leven is hier
(Koor)