1. De zee: De zeebeelden kunnen worden geïnterpreteerd als een metafoor voor zowel Prufrocks innerlijke onrust als de complexiteit van het leven. Het wordt vaak in een negatief daglicht gesteld, als iets bedreigends en overweldigends.
2. De stad: De stad, en vooral het stedelijke landschap, vertegenwoordigt Prufrocks sociale vervreemding en desillusie met de moderne samenleving. Het wordt afgeschilderd als een plaats van fragmentatie, eenzaamheid en conformiteit.
3. Vrouwen: Prufrocks interacties met of verwijzingen naar vrouwen in het hele gedicht suggereren zijn verlangen naar intimiteit en liefde, maar ook zijn aarzeling, twijfel aan zichzelf en gebrek aan vertrouwen in relaties.
4. Tijd en veroudering: Prufrock houdt zich bezig met het verstrijken van de tijd en het verouderingsproces. Het gedicht brengt een gevoel van urgentie en angst over terwijl Prufrock nadenkt over de beslissingen en kansen die hij in het leven heeft gemist.
5. Kleding en mode: Prufrock is zelfbewust over zijn uiterlijk en kleding, wat kan worden gezien als een metafoor voor zijn sociale angsten en onzekerheden. Hij voelt zich bekeken en beoordeeld door de mensen om hem heen, waardoor hij zich terugtrekt en isoleert.
Door反复提这些意象,T.S. Eliot营造了普鲁弗洛克内在焦虑、不安全感和犹豫不决的氛围。这些意象强化了他与社会、自我和时间的关系。