Het lied wordt toegeschreven aan een verkeringstraditie genaamd 'harana', waarbij een man een vrouw buiten haar raam een serenade brengt om zijn liefde en bewondering te uiten. Tijdens het Spaanse tijdperk was het zingen van serenades een gangbare praktijk, en "Dahil Sa'yo" werd voor dit doel een van de meest bekende en geliefde liedjes.
De tekst van "Dahil Sa'yo" brengt de diepe genegenheid van een man voor een vrouw over en zijn bereidheid om alles voor haar te doen. De eenvoudige maar oprechte melodie van het lied vatte de essentie van de Filipijnse romantiek samen en vond weerklank bij mensen van alle leeftijden.
Na verloop van tijd werd "Dahil Sa'yo" meer dan alleen een liefdesliedje. Het werd een symbool van het Filippijnse culturele erfgoed en een representatie van de rijke muzikale traditie van het land. Het lied werd van generatie op generatie doorgegeven en het blijft een populair volkslied dat nog steeds veel wordt gezongen en genoten.
De afgelopen jaren is "Dahil Sa'yo" gecoverd door talloze Filippijnse artiesten en is het een hoofdbestanddeel van de Filippijnse muziek geworden. Het wordt vaak uitgevoerd op culturele evenementen, festivals en bijeenkomsten, waar het mensen samenbrengt en een gevoel van nostalgie en waardering voor de Filippijnse muziek en cultuur oproept.