Spreekventielbevestiging:Er kan een spreekventiel op de tracheacanule worden bevestigd, waardoor de luchtstroom wordt vergemakkelijkt terwijl de patiënt kan spreken. De spreekklep creëert weerstand, vergelijkbaar met de rol van stembanden, waardoor patiënten geluiden kunnen produceren. Deze klep regelt de luchtstroom, leidt de lucht door het stemkanaal en vergemakkelijkt de spraakproductie.
Vorming van een tracheostoma:Tijdens een tracheostomie wordt een stoma of een opening aan de voorkant van de nek gecreëerd. Deze stoma vervangt de natuurlijke route van de luchtstroom door de mond en neus, waardoor lucht rechtstreeks in de luchtpijp kan stromen. Door deze aanpassing kunnen patiënten stemgeluiden produceren door hun stembanden te laten trillen wanneer ze proberen te spreken.
Gebruik van elektrolarynx:In sommige gevallen kan een elektrolarynx worden gebruikt. Dit apparaat genereert een kunstmatig geluid wanneer het tegen de nek wordt gedrukt. De trillingen die door de elektrolarynx worden gecreëerd, worden versterkt en doorgegeven via de weefsels van de nek en het gezicht, waardoor de patiënt spraak kan produceren. Door dit externe apparaat te gebruiken, kunnen patiënten verbaal communiceren zonder uitsluitend op de tracheacanule te vertrouwen.
Het is echter belangrijk op te merken dat het spreken met een tracheacanule oefening kan vergen, omdat er andere stemmechanismen bij betrokken zijn dan bij normale spraak. Logopedisten en beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg bieden begeleiding en ondersteuning om individuen te helpen hun spreekvaardigheid te leren en te verbeteren tijdens het gebruik van een tracheostomiebuis.