Klassieke balletten streven naar de verhalen van liefde , verlies, dood , verraad , verlossing en persoonsverwisseling te vertellen zonder het gebruik van de stem of gesproken uitleg. De communicatie en storytelling technieken in balletten zijn abstract , met behulp van gezichtsuitdrukkingen , kostuums , choreografie en muzikale ritmes om de toon van een personage te bieden . Mime moet vaak plot gegevens en interactie tussen tekens leggen . Dansers gebruiken specifieke hand en arm bewegingen om zaken als acceptatie , afwijzing , een belofte , een liefdesverklaring of naderende dood te drukken. Mimed gebaren zijn cruciaal voor de percelen van klassieke balletten , zoals Het Zwanenmeer , Giselle , de Schone Slaapster en La Sylphide .
Classical Indian
Indiase dansen met de handen naar de verhalen van vertellen de hindoegoden .
klassieke dansen van India gebruiken specifieke handgebaren genaamd " mudra " om de dans te begeleiden en verder de verhalen die ze vertellen . De handgebaren zijn zeer gedetailleerd en dansers moeten oppassen om ze goed uit te voeren . Dansers vertellen verhalen van hindoegoden met de specifieke bewegingen van de handen en vingers tijdens het uitvoeren van moeilijke danspasjes met de rest van hun lichaam , terwijl het dragen van ingewikkelde , kleurrijke kostuums .
Tunesische Folkloristische
Tunesië , een kleine maar cultureel rijke land in Noord -Afrika grenzend aan de Middellandse Zee , is de thuisbasis van een onderscheidende vorm van dans erkend als " buikdans . " Echter, terwijl deze dansvorm heeft hip wendingen en schouder shimmies , zeer traditionele vormen van de folkloristische dans Tunesische traditie omvatte ook mimed bewegingen uit het dagelijks leven . Women's dance moves onder geknield dansen met handen simuleert de bewegingen van het maken van couscous , het wassen van kleding of het verzamelen van water . Staande bewegingen kunnen bestaan miming fruit plukken en te plaatsen in een mandje.
Polynesische
De handen zijn net zo belangrijk als de heupen in Polynesische dansen .
Polynesische dansen , zoals die van de Pacifische eilanden van Tahiti , Hawaï , Samoa en Tonga , gebruiken handbewegingen om mime verhalen en beelden uit de natuur en religieuze mythologie . Mannen en vrouwen dansen uitvoeren in Polynesische culturen , hoewel de bewegingen en handbewegingen zijn vaak verschillend . Men kan choreografie uitvoeren miming oorlog bewegingen of het nabootsen van het gebruik van wapens , terwijl vrouwen kunnen zich richten op het vertellen van verhalen aspecten met vloeistof , vloeiende bewegingen van de hand , hebben de handbewegingen van de mondelinge taal om verhalen begeleid naar de muziek te vertellen vervangen .