- De "grondlingen": De open ruimte voor het podium, bekend als de "pit" of "erf", was inderdaad waar de meeste armere toeschouwers stonden. Dit waren doorgaans leerlingen, handelaars en andere leden van de lagere sociale klassen. Ze betaalden een cent om binnen te komen en stonden bekend als "grondlingen" omdat ze op de kale grond stonden. Het is echter belangrijk op te merken dat status niet noodzakelijkerwijs geassocieerd is met armoede. Ook enkele welgestelden kozen ervoor om in de pits te gaan staan, aangetrokken door de levendige sfeer en de nabijheid van het podium.
- Zitgalerijen: Boven de put bevonden zich drie niveaus met zitgalerijen die comfortabelere zitplaatsen boden voor degenen die het zich konden veroorloven. De galerijen waren onderverdeeld in verschillende prijscategorieën, waarbij de hoogste de "herenkamers" helemaal bovenaan waren. Dit waren exclusieve ruimtes waar rijke opdrachtgevers in meer comfort en privacy van de optredens konden genieten.
- Zitplaatsen op het podium: Naast de galerijen mochten bepaalde bevoorrechte individuen zelf op het podium zitten. Deze praktijk, bekend als 'een krukje nemen', werd beschouwd als een teken van een hoge sociale status of een nauwe band met het theatergezelschap. Alleen vooraanstaande edellieden, rijke beschermheren of gewaardeerde gasten zouden dit voorrecht krijgen. Het zitten op het podium bood een uitstekend zicht en zorgde ervoor dat deze individuen door het publiek konden worden gezien, waardoor hun sociale status verder werd vergroot.
- Sociale contacten: Ondanks deze verschillen in zitopstelling was het Globe Theatre een relatief inclusieve ruimte waar mensen met verschillende sociale achtergronden samen konden komen om van de toneelstukken te genieten. Het bood een gelegenheid voor sociale vermenging en interactie tussen mensen van verschillende klassen, waardoor een gevoel van gemeenschap en gedeelde ervaringen ontstond.