1. Vorm en afmetingen: Griekse theaters werden doorgaans gebouwd in een halfronde of hoefijzervorm, met het podium in het midden van de cirkelvormige boog. Dit ontwerp concentreerde en versterkte de geluidsgolven op het publiek, waardoor ze niet konden verdwijnen. De theaters werden ook gebouwd binnen specifieke afmetingen, zodat het geluid de verste zitplaatsen kon bereiken.
2. Steile zitplaatsen: De zitrijen in Griekse theaters waren gerangschikt in rijen die steil opliepen van het podium naar achteren. Deze configuratie hielp de afstand tussen de acteurs en het publiek te minimaliseren, waardoor de geluidsverzwakking die optreedt bij grotere afstanden werd verminderd.
3. Reflecterende materialen: De theaters werden vaak gebouwd met materialen die geluid goed weerspiegelden, zoals kalksteen of marmer. Deze oppervlakken hielpen de geluidsgolven terug te kaatsen en door het theater te verspreiden.
4. Vaasresonatoren: Sommige Griekse theaters hadden grote keramische potten of vazen, bekend als "encheia", onder de stoelen of in de muren verwerkt. Deze resonatoren versterkten bepaalde geluidsfrequenties, waardoor de helderheid van spraak en muziek werd verbeterd.
5. Acteurprojectie: De acteurs in het oude Griekse theater gebruikten specifieke technieken om hun stem te projecteren. Ze gebruikten duidelijke dictie, sterke vocale projectie en overdreven gebaren om ervoor te zorgen dat hun stemmen door het hele publiek konden worden gehoord.
6. Architectonische kenmerken: Het ontwerp van het podium en de omliggende structuren, waaronder het proscenium, het orkest en de skene, hielpen het geluid te focussen en op het publiek te richten. De skene, die als decor voor het podium diende, bevatte vaak concave oppervlakken die geluidsgolven weerkaatsten.
7. Natuurlijke versterking: De natuurlijke topografie van veel Griekse theaters, vaak gelegen op heuvels, hielp verder bij de geluidsversterking. De heuvel fungeerde als een natuurlijke akoestische schil, waardoor de projectie van geluid naar het publiek werd versterkt.
Over het geheel genomen zorgde de combinatie van deze factoren – de vorm, de materialen, de opstelling van de stoelen, de projectie van de acteurs en de architecturale kenmerken – ervoor dat het publiek in Griekse theaters heldere en hoorbare uitvoeringen kon ervaren, zelfs vanaf de verste stoelen.