1. Soliloog in Act III, Scène III :In deze monoloog drukt de koning zijn schuld uit en erkent hij de ernst van zijn daden. Hij zegt:"O, mijn overtreding is grof, het ruikt naar de hemel; / Er rust de oudste vloek op, / De moord op een broer. Mag ik niet bidden? ..." Hij is zich ervan bewust dat zijn misdaad gruwelijk en gruwelijk is. dat er een zware last op rust.
2. Gesprek met Hamlet in Act III, Scene IV :Wanneer Hamlet de koning confronteert met zijn misdaad, reageert de koning met schuldgevoelens en wroeging. Hij geeft zijn daden toe en betuigt zijn spijt. Hij zegt:"O Hamlet, wat een mislukking was daar! / Van mij, wiens liefde die waardigheid had / Dat het hand in hand ging, zelfs met de gelofte / die ik haar in het huwelijk heb afgelegd ..." De koning erkent dat hij uit de gratie is gevallen en spijt heeft van zijn verraad.
3. Probeer te bidden in Act III, Scène III :De koning probeert om vergeving te bidden, maar het lukt hem niet. Hij voelt dat zijn misdaad zo groot is dat deze niet vergeven kan worden. Dit weerspiegelt zijn interne strijd met schuldgevoelens en wroeging.
Gedurende het hele stuk vertoont de koning tekenen van wroeging en spijt, wat aangeeft dat hij niet geheel gewetenloos is.