Een voorbeeld van dramatische ironie in spraak is wanneer een personage iets zegt dat waar is, maar waarvan hij niet beseft dat het waar is. In het toneelstuk 'Romeo en Julia' zegt Romeo bijvoorbeeld:'Ik ben de dwaas van het fortuin.' Hij realiseert zich niet dat hij daadwerkelijk de waarheid spreekt, aangezien hij op het punt staat door het lot te worden gedood.
Een ander voorbeeld van dramatische ironie in spraak is wanneer een personage iets zegt dat onwaar is, maar waarvan het publiek weet dat het waar is. In het toneelstuk 'Hamlet' zegt Hamlet bijvoorbeeld:'Ik ben niet boos.' Het publiek weet echter dat Hamlet eigenlijk behoorlijk boos is.
Dramatische ironie kan een krachtig hulpmiddel zijn bij het vertellen van verhalen, omdat het een gevoel van spanning, humor of tragedie kan creëren. Het kan ook worden gebruikt om thema's als het lot, de vrije wil en de aard van de waarheid te onderzoeken.