Een andere ironische uitspraak van Ruffin is dat het Zuiden 'het meest verlichte en beschaafde deel van de wereld' is. Dit is ook duidelijk niet waar, aangezien het Zuiden de thuisbasis was van een aantal van de meest repressieve en achterlijke sociale beleidsmaatregelen ter wereld, waaronder slavernij en Jim Crow-segregatie. De verklaring van Ruffin is ironisch omdat het de vele sociale problemen van het Zuiden negeert en het in plaats daarvan presenteert als een utopie.
Tenslotte stelt Ruffin dat het Zuiden “de enige hoop van de wereld” is. Dit is misschien wel de meest ironische uitspraak van allemaal, aangezien het Zuiden destijds feitelijk een van de hoofdoorzaken van de wereldproblemen was. De nadruk van het Zuiden op slavernij en de afscheiding van de Unie leidden tot de Amerikaanse Burgeroorlog, een van de dodelijkste conflicten uit de geschiedenis. De verklaring van Ruffin is ironisch omdat het de negatieve impact van het Zuiden op de wereld volledig negeert.
Over het geheel genomen is Ruffins essay vol ironie. Zijn uitspraken over de welvaart, de verlichting en de hoop van het Zuiden worden allemaal tegengesproken door de realiteit van de situatie in het Zuiden. Deze ironie benadrukt de vele problemen van het Zuiden en zijn behoefte aan verandering.