Dit satirische werk, geschreven in 1720, is een mock-heroïsch gedicht dat lijkt te zijn gericht aan de Prins van Wales (later koning George II), maar het dient eigenlijk als een vernietigende kritiek op de hedendaagse Engelse politiek en samenleving. Swift gebruikt de vorm van een traditionele ode om zijn walging van corruptie, hebzucht en de algemene achteruitgang van de moraal uit te drukken.
De "lange" aard van de Epistle, zijn schijnbaar oprechte toon en de uitgebreide taal dragen allemaal bij aan de algehele parodie. Swift vermomt slim zijn bijtende commentaar in een schijnbaar serieus en formeel adres.
Door ironie, overdrijving en humor te gebruiken, is Swift's "Epistle to the Prince" een meesterlijk voorbeeld van hoe satire kan worden gebruikt om hypocrisie bloot te leggen en autoriteit aan te dagen.