* De "stille man" is eigenlijk niet stil: Sean wordt aanvankelijk afgeschilderd als een eenzame, gereserveerde persoon, maar naarmate het verhaal vordert, wordt getoond dat hij soms behoorlijk onstuimig, assertief en zelfs gewelddadig is. Zijn acties worden vaak gedreven door passie en woede, die rechtstreeks in tegenspraak zijn met het "stille" beeld dat hij projecteert.
* Zijn stilte is een gevel: Sean's stilte en reserve zijn geen weerspiegeling van zijn ware aard. Hij is een man die wordt achtervolgd door Trauma uit het verleden, een verloren ziel die troost en verlossing zoekt. Zijn stilte dient als een schild, en verbergt zijn emotionele onrust en de innerlijke onrust die hij draagt.
* Hij vindt zijn stem door geweld: Sean's reis naar het vinden van zijn stem is onconventioneel. Hij gebruikt fysieke kracht om zijn recht op Mary Kate te claimen en vindt uiteindelijk zijn stem en zelfverzekering door zijn acties, in plaats van door stille contemplatie.
* Het streven naar liefde leidt tot conflict: Terwijl Sean liefde en verbinding zoekt, zijn zijn methoden om dit te bereiken, conflicten en agressie inhouden. Hij vecht voor de hand van Mary Kate in het huwelijk, creëert een kloof binnen de gemeenschap en veroorzaakt verdere chaos.
* De film romantiseert geweld: "The Quiet Man" portretteert de gewelddadige acties van Sean in een komisch en bijna feestelijk licht, terwijl ze de mogelijke gevolgen en trauma negeren die ze veroorzaken. Deze verheerlijking van geweld is een grote ironie gezien de thema's van de film om vrede en stilte te vinden.
Samenvattend ligt de ironie in "The Quiet Man" in de ongelijkheid tussen Sean's uiterlijke persoonlijkheid en zijn innerlijke worstelingen. Hij is een man die op zoek is naar stilte maar zijn stem vindt door conflicten, en zijn streven naar liefde is verweven met geweld. De romantisering van geweld van de film draagt verder bij aan de algehele ironie.