Conflict en spanning :De aanwezigheid van Sentry zorgt voor conflicten en spanning in het stuk. Als bewaker van het paleis vormt hij een bedreiging voor Antigone en Ismene, die vastbesloten zijn Polyneices te begraven ondanks het decreet van Creon. Dit conflict drijft het plot vooruit en houdt het publiek betrokken.
Symboliek en metafoor :Sentry vertegenwoordigt de krachten van autoriteit, recht en sociale orde die Antigone uitdaagt. Hij belichaamt de starheid en inflexibiliteit van de staat, in contrast met Antigone's principes van rechtvaardigheid en familiale liefde.
Ethische dilemma's :Sentry's interacties met Antigone roepen ethische dilemma's op over de morele verplichtingen van burgers versus de eisen van de staat. Zijn nadruk op het handhaven van de wet van Creon benadrukt de spanning tussen persoonlijk geweten en externe autoriteit.
Folie naar Antigone :Sentry fungeert als een vijand voor Antigone en benadrukt haar kracht, moed en vastberadenheid. Zijn angst en onwil om de bevelen van Creon uit te voeren onderstrepen Antigone's onwankelbare toewijding aan haar overtuigingen, waardoor haar karakter nog heldhaftiger en bewonderenswaardiger wordt.
Vertegenwoordiging van de macht van Creon De loyaliteit van Sentry aan Creon en zijn bereidheid om zijn decreten af te dwingen, zelfs ten koste van zijn eigen ongemak en mogelijke bestraffing, tonen de omvang van Creons macht en de alomtegenwoordigheid van zijn invloed aan.
Catharsis en tragische ironie :Sentry's rol draagt bij aan de catharsis en tragische ironie van het stuk. Zijn acties leiden indirect tot de tragische ondergang van Antigone, Creon en hun families, wat een gevoel van medelijden en terreur bij het publiek oproept.