Ze is een gevoelige en emotionele jonge vrouw die gemakkelijk overweldigd wordt door haar gevoelens. Dit komt duidelijk tot uiting in haar interacties met Hamlet, waar ze zich vaak niet duidelijk kan uitdrukken en gemakkelijk door hem kan worden gemanipuleerd. Ze kan ook niet omgaan met de dood van haar vader, waardoor ze in een staat van waanzin terechtkomt en uiteindelijk tot haar dood leidt.
Ophelia's onvermogen om met haar leven om te gaan is waarschijnlijk te wijten aan een combinatie van factoren, waaronder haar opvoeding, haar persoonlijkheid en de omstandigheden van haar leven. Ze groeit op in een zeer patriarchale samenleving waar van vrouwen wordt verwacht dat ze ondergeschikt zijn aan mannen. Dit onderdrukt haar eigen stem en maakt het moeilijk voor haar om voor zichzelf op te komen. Ze heeft ook de natuurlijke neiging om zachtaardig en meegaand te zijn, wat het moeilijk voor haar maakt om voor zichzelf op te komen of om met moeilijke situaties om te gaan.
De omstandigheden in Ophelia's leven dragen ook bij aan haar ondergang. Ze zit gevangen in een driehoeksverhouding tussen Hamlet, Laertes en Claudius, wat haar veel stress bezorgt. Ze kan ook niet ontsnappen aan de verwachtingen van haar samenleving, wat haar vermogen om met haar leven om te gaan verder beperkt.
Uiteindelijk is Ophelia's grootste zwakte haar onvermogen om met de stress en eisen van haar leven om te gaan. Dit leidt tot haar waanzin en uiteindelijke dood, waardoor ze een van de meest tragische personages in het stuk is.