Het concept van tragische kracht werd voor het eerst ontwikkeld door Aristoteles in zijn Poëtica, waarin hij betoogde dat de tragische held een figuur van hoge status moet zijn die laag wordt gezet door een combinatie van zijn eigen daden en externe krachten. Dit concept is sindsdien invloedrijk geweest in de westerse literatuur en is terug te vinden in veel tragediewerken, van Sophocles' Oedipus Rex tot Shakespeare's Hamlet.
Tragische kracht wordt vaak in verband gebracht met het concept van catharsis, de emotionele bevrijding die het publiek ervaart wanneer ze getuige zijn van de ondergang van een tragische held. Deze release kan louterend zijn omdat het het publiek in staat stelt hun eigen angsten en zorgen over hun eigen leven onder ogen te zien. Het kan het publiek ook helpen een gevoel van empathie te ontwikkelen voor anderen die worstelen met hun eigen tragische omstandigheden.
Het concept van tragische kracht is complex en genuanceerd en is door verschillende critici en theoretici op veel verschillende manieren geïnterpreteerd. Het blijft echter een essentieel concept om de aard van tragedie en de rol die deze in ons leven speelt te begrijpen.