Gebrek aan getuigen: Als er geen ooggetuigen van de moord waren, wordt het een grotere uitdaging om bewijsmateriaal te verzamelen en potentiële verdachten te identificeren.
Bewijsmateriaal op de plaats delict: De beschikbaarheid en staat van het bewijsmateriaal op de plaats delict spelen een cruciale rol in het onderzoek. Als er een gebrek aan substantieel bewijsmateriaal is of als dit is gecompromitteerd, kan dit de voortgang van het onderzoek belemmeren.
Verdachte identificatie: Zonder een duidelijke identificatie van de verdachte kan het voor de politie moeilijk zijn om de persoon die verantwoordelijk is voor de moord op te sporen en te arresteren.
Intimidatie door getuigen: Als er potentiële getuigen zijn, maar deze worden geïntimideerd of aarzelen om naar voren te komen, belemmert dit het vermogen van het onderzoek om informatie te verzamelen.
Onopgeloste zaken: Sommige moorden blijven voor langere tijd of voor onbepaalde tijd onopgelost, waardoor de familie van het slachtoffer en de gemeenschap zonder gerechtigheid of sluiting achterblijven.
Media-aandacht: Moordzaken met veel publiciteit kunnen aanzienlijke media-aandacht genereren, wat de publieke perceptie kan beïnvloeden en de wetshandhaving onder druk kan zetten om de zaak snel op te lossen, wat mogelijk kan leiden tot overhaaste onderzoeken.
Openbare veiligheid: Een onopgeloste moord kan aanleiding geven tot bezorgdheid over de openbare veiligheid als de dader op vrije voeten blijft, vooral in gevallen van seriemoorden of geweldsmisdrijven.
Toewijzing van middelen: Langdurige moordonderzoeken kunnen de middelen van de wetshandhaving onder druk zetten, middelen onttrekken aan andere belangrijke zaken en de algehele inspanningen voor het oplossen van misdaden negatief beïnvloeden.