Het geweld van Frankenstein is ook een gevolg van zijn eigen interne strijd. Hij is een conflicterend karakter, verscheurd tussen zijn verlangen om geliefd en geaccepteerd te worden en zijn woede en wrok jegens degenen die hem hebben afgewezen. Dit interne conflict zorgt ervoor dat Frankenstein gewelddadig uithaalt, omdat hij geen gezonde manier kan vinden om zijn emoties te uiten.
Bovendien kan het geweld van Frankenstein worden gezien als een metafoor voor het geweld dat in de wereld om ons heen bestaat. De roman is geschreven in een tijd van grote sociale onrust en geweld, en weerspiegelt de zorgen van de auteur over de toestand van de samenleving. Het geweld van Frankenstein is voor Shelley een manier om haar angsten en zorgen over het potentieel voor geweld en vernietiging in de wereld te uiten.