De ironie wordt nog versterkt door het feit dat de hoofdpersoon door de koning, die hem op de proef stelt, ervan op de hoogte is gebracht dat de ene deur de dame verbergt en de andere de tijger. De koning heeft echter ook verordend dat de keuze van de hoofdpersoon zal worden beïnvloed door eerdere adviezen van de koninklijke raadsleden. Sommige raadsleden adviseren om de juiste deur te kiezen, terwijl anderen de voorkeur geven aan de linkerdeur.
De ironie ontstaat doordat de hoofdpersoon ervan uitgaat dat de koning en zijn raadsleden de waarheid bezitten over welke deur naar de dame leidt en welke naar de tijger. Hij maakt zich zorgen over zijn keuze en zoekt een logisch pad om de juiste beslissing te nemen.
Maar de ironische wending is dat noch de hoofdpersoon, noch de lezers ooit te weten komen welke deur de dame verbergt en welke de tijger verbergt. Het verhaal eindigt abrupt nadat de hoofdpersoon zijn beslissing heeft genomen, waardoor de lezers nadenken over de uitkomst.
Deze onzekerheid creëert een ironische situatie waarin de zorgvuldige overwegingen van de hoofdpersoon, beïnvloed door het advies van de raadsleden en zijn eigen gevolgtrekkingen, uiteindelijk tot een onbekend resultaat leiden. De ironie benadrukt de onvoorspelbare en onzekere aard van de menselijke besluitvorming en de beperkte controle die individuen hebben over hun eigen lot.