Brutus wordt vaak gezien als een tragische figuur, gedreven door nobele bedoelingen, maar uiteindelijk gebrekkig door zijn verkeerde inschattingen. Hij gelooft oprecht dat de groeiende macht van Caesar een bedreiging vormt voor de Romeinse Republiek en haar democratische waarden. Brutus wordt verscheurd tussen zijn persoonlijke loyaliteit aan Caesar en zijn vermeende plicht jegens Rome. Hij overtuigt zichzelf en zijn mede-samenzweerders ervan dat het vermoorden van Caesar noodzakelijk is om de vrijheid van de Republiek te behouden.
De beslissing van Brutus om deel te nemen aan de moord is echter gebaseerd op een misrekening. Hij onderschat de populariteit van Caesar en de gevolgen van zijn daden. De moord leidt tot chaos, burgeroorlog en de opkomst van machtsbeluste individuen zoals Marcus Antonius en Octavius Caesar. De goedbedoelde daad van Brutus maakt onbedoeld de weg vrij voor de tirannie die hij wilde voorkomen.
Bovendien dragen Brutus' onbuigzaamheid en moreel absolutisme bij aan zijn ondergang. Hij houdt strikt vast aan zijn principes, zelfs wanneer hij geconfronteerd wordt met bewijs dat zijn plan mislukt is. Zijn beroemde toespraak 'De fout, beste Brutus, ligt niet in onze sterren, maar in onszelf' benadrukt zijn geloof in persoonlijke keuzevrijheid en verantwoordelijkheid. Het onthult echter ook zijn onvermogen om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden en erkent dat zijn daden onbedoelde gevolgen hebben.
Aan de andere kant wordt Brutus afgeschilderd als een man van eer, integriteit en diepe emotionele conflicten. Hij wordt werkelijk verscheurd tussen zijn liefde voor Caesar en zijn plichtsbesef. In zijn monologen onthult hij zijn innerlijke worstelingen en morele dilemma's, waardoor hij een herkenbaar en sympathiek personage wordt. Zijn oprechte verdriet en wroeging nadat hij zich de gevolgen van zijn daden realiseerde, wekken medelijden op bij het publiek.
Of Brutus sympathie verdient, is uiteindelijk een subjectief oordeel dat afhangt van individuele interpretaties van het stuk. Er zijn van beide kanten geldige argumenten te bedenken. De bedoelingen van Brutus waren misschien nobel, maar zijn daden leidden tot rampzalige gevolgen. Zijn onbuigzaamheid en verkeerde inschattingen droegen bij aan zijn ondergang, en zijn onvermogen om de bredere implicaties van zijn daden in overweging te nemen, doet twijfel rijzen over zijn geschiktheid als leider. Zijn persoonlijke integriteit, emotionele worstelingen en oprechte spijt wekken echter empathie en sympathie op bij veel lezers en publiek. Brutus blijft een complex en veelzijdig personage, dat uitnodigt tot genuanceerde discussies over ethiek, moraliteit en de gevolgen van politieke keuzes.