1. Hamlets vertraging: Het onvermogen van Hamlet om actie te ondernemen en de moord op zijn vader te wreken, ondanks dat hij zich ervan bewust is, is een vorm van dramatische ironie. Het publiek is zich bewust van de plicht van Hamlet, maar zijn aarzeling en uitstelgedrag leiden tot een reeks tragische gevolgen.
2. Yorick's schedel: De interactie tussen Hamlet en de doodgravers, vooral wanneer Hamlet de schedel van zijn jeugdvriend vasthoudt. Yorick, is ironisch. De scène herinnert ons op humoristische wijze aan de onvermijdelijkheid van de dood en de kwetsbaarheid van het leven.
3. Polonius' dood: De dood van Polonius achter het gordijn is ironisch omdat hij per ongeluk wordt gedood terwijl hij het gesprek van Hamlet en Claudius bespioneert. Zijn dood wordt een metafoor voor de onvoorspelbare aard van het leven en de onbedoelde gevolgen van daden.
4. Claudius' ondergang: De manier waarop Claudius sterft kan als ironisch worden gezien. Hij wordt vergiftigd door de drank die hij voor Hamlet had bedoeld. De tragische wending van de gebeurtenissen benadrukt de potentiële gevolgen van iemands daden en de omkering van bedoelingen.
**5. Ophelia's verdrinking:Ophelia's accidentele dood door verdrinking terwijl ze bloemen probeerde te verzamelen, voegt een element van grimmige ironie toe aan het stuk. Het vormt een contrast met het geweld en de door mannen gedomineerde wereld om haar heen en benadrukt de kwetsbaarheid en kwetsbaarheid van het leven.
6. Hamlets eigen einde: De dood van Hamlet kan ook ironisch worden bekeken, aangezien hij er uiteindelijk niet in slaagt zijn vader te wreken en uiteindelijk de profetie van de geest vervult.
De tragische uitkomst staat in contrast met zijn aanvankelijke vastberadenheid om gerechtigheid te zoeken, waardoor het ingewikkelde web van het lot en de onzekerheid van menselijke inspanningen aan het licht komen.
Deze voorbeelden van ironie rond de dood in Hamlet voegen diepte en complexiteit toe aan het stuk en nodigen uit tot introspectie en reflectie over zaken van sterfelijkheid.