Het karakter van Edmund wordt verder ontwikkeld door zijn interacties met andere personages in het stuk. Hij plant vakkundig het zaad van wantrouwen in Lear's geest tegen zijn trouwe dochters, Goneril en Regan, door een brief te vervalsen waarin Edgar valselijk wordt beschuldigd van verraad. Deze daad van bedrog leidt tot de verbanning van Edgar en stelt Edmund in staat het graafschap van zijn vader te erven.
Edmunds ambitie en sluwheid komen duidelijk naar voren in zijn manipulatie van het conflict tussen Lear en zijn dochters. Hij speelt beide partijen tegen elkaar, doet alsof hij loyaal is aan Lear, terwijl hij Goneril en Regan in het geheim helpt bij hun complot om hem omver te werpen. Edmunds dubbelhartigheid en verraad maken hem tot een geduchte tegenstander, en zijn succes bij het misleiden van de mensen om hem heen toont zijn scherpzinnigheid en vindingrijkheid aan.
Ondanks zijn sluwheid wordt Edmund uiteindelijk geconfronteerd met de gevolgen van zijn daden. Zijn verraad aan Edgar wordt onthuld en hij raakt dodelijk gewond in een duel met zijn broer. Op zijn laatste momenten erkent Edmund zijn wandaden en betuigt hij zijn spijt voor de pijn die hij heeft veroorzaakt. Dit moment van zelfbewustzijn en wroeging biedt een kijkje in Edmunds complexe karakter en onthult dat hij niet geheel verstoken is van menselijke emoties of moraliteit.
Over het geheel genomen ontwikkelt de passage uit de uiteenzetting van King Lear het karakter Edmund als een sluw, manipulatief en ambitieus individu dat er bijna in slaagt zijn nietsvermoedende broer Edgar te verdringen. Hij gebruikt zijn intelligentie en bedrog om macht en controle te verwerven, maar zijn daden leiden uiteindelijk tot zijn ondergang. Edmunds karakter is een fascinerende verkenning van de menselijke natuur, waarin het potentieel voor zowel goed als kwaad binnen één individu wordt getoond.