1. Selectief geheugen: Linda heeft de neiging zich alleen de positieve aspecten van hun verleden te herinneren, waarbij ze de moeilijke momenten over het hoofd ziet of minimaliseert. Ze concentreert zich op de goede tijden die ze als gezin deelden en het potentieel voor succes dat Willy ooit had.
2. Fantasierijke dialogen: Linda voert vaak denkbeeldige gesprekken met Willy, waarin ze haar gedachten, zorgen en wensen uit. Ze deelt haar hoop en dromen voor hun zoons en de toekomst van het gezin, zelfs als Willy niet fysiek aanwezig is.
3. Dagdromen en fantasieën: Linda geeft zich over aan dagdromen en fantasieën om de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd het hoofd te bieden. Ze stelt zich een betere toekomst voor waarin Willy succesvol is, de jongens het goed hebben en hun financiële problemen zijn opgelost.
4. Het verleden idealiseren: Linda idealiseert hun vroegere dagen toen Willy een veelbelovende jongeman was en de familie meer verenigd was. Ze verlangt naar een terugkeer naar die tijd en gelooft dat als ze dat verleden zouden kunnen heroveren, hun huidige moeilijkheden zouden verdwijnen.
5. Ontkenning van Willy's gebreken: Linda heeft moeite om Willy's tekortkomingen en zwakheden te erkennen, maar kiest ervoor om hem te zien als de succesvolle en bewonderenswaardige man die hij ooit was. Ze verdedigt hem tegen de kritiek van Biff en weigert de impact van Willy's acties op hun gezin te erkennen.
Door zich onder te dompelen in deze verhalen en fantasieën vindt Linda een tijdelijke ontsnapping aan de harde realiteit van hun leven. Haar neiging om de confrontatie met de waarheid te vermijden, verergert uiteindelijk de problemen waarmee de familie Loman wordt geconfronteerd.