1. Nep-epische toon: Joseph Andrews hanteert een nep-epische toon, die de conventies en stijlen van klassieke epische poëzie parodieert. Het hekelt de grootse en heroïsche taal, overdreven gebeurtenissen en geïdealiseerde karakters die vaak voorkomen in traditionele heldendichten. Fielding gebruikt humor, ironie en humor om een komisch effect te creëren terwijl hij commentaar geeft op de sociale en literaire conventies van zijn tijd.
2. Satirische elementen: De roman is een scherpe satire op verschillende aspecten van de samenleving, waaronder sociale hiërarchie, klassenverschillen, corruptie en hypocrisie. Fielding gebruikt humor en overdrijving om de dwaasheden en ondeugden van zijn tijd te bekritiseren. Hij maakt de personages uit de hogere klasse belachelijk vanwege hun ijdelheid, trots en vals gevoel van superioriteit.
3. Heroïsche karakterisering: Hoewel de hoofdpersoon, Joseph Andrews, niet in het typische beeld van een epische held past, vertoont hij toch bepaalde heroïsche kwaliteiten, zoals deugd, integriteit en veerkracht. Hij komt op voor zijn principes en moraal, ondanks de uitdagingen en verleidingen waarmee hij wordt geconfronteerd. Josephs reis kan worden gezien als een parodie op de zoektocht van de traditionele epische held, terwijl hij van de ene plaats naar de andere reist en verschillende obstakels en humoristische situaties tegenkomt.
4. Epische reis: Joseph Andrews begint aan een reis van Londen naar zijn geboorteplaats op het platteland, die lijkt op de zoektocht van de epische held. Tijdens zijn reis komt hij een reeks avonturen en tegenslagen tegen, waaronder beroofd worden, aangezien worden voor een struikrover en verliefd worden.
5. Betrokken plot: Op waarlijk epische wijze presenteert Joseph Andrews een ingewikkeld plot met wendingen, spannende momenten en een bevredigende conclusie. Het verhaal omvat meerdere personages en met elkaar verweven verhaallijnen, wat bijdraagt aan de complexiteit van de plot.
6. Uitgebreide vergelijkingen: Fielding maakt vaak gebruik van uitgebreide vergelijkingen, dit zijn uitgebreide vergelijkingen die verder gaan dan een enkele zin, om het verhaal te versterken en humoristische elementen toe te voegen. Deze vergelijkingen zijn vaak gebaseerd op bekende alledaagse voorwerpen of situaties om een komisch effect te creëren.
7. Goddelijke tussenkomst: Hoewel de roman geen letterlijke goden of godinnen bevat, bevat Fielding soms elementen van goddelijke tussenkomst of voorzienige leiding. Dit benadrukt verder de parallellen met klassieke epische poëzie, die vaak de invloed van goden in de levens van de personages omvatte.
Over het geheel genomen combineert Joseph Andrews het komische met het epische, waarbij humor en satire worden gecombineerd met elementen van traditionele heroïsche poëzie. Fieldings slimme taalgebruik, levendige karakterisering en boeiende verhaallijn maken Joseph Andrews tot een opmerkelijk voorbeeld van een komisch epos in proza.