De protagonist van een tragedie is doorgaans een goed mens, maar hij of zij heeft een tragische tekortkoming die tot hun ondergang leidt. Deze tekortkoming is vaak hoogmoed of buitensporige trots.
2. De ondergang van de hoofdpersoon wordt veroorzaakt door een reeks gebeurtenissen waar hij geen controle over heeft.
De ondergang van de hoofdpersoon is niet alleen te wijten aan hun eigen daden. Het wordt ook veroorzaakt door een reeks gebeurtenissen waar ze geen controle over hebben, zoals het lot of de acties van andere personages.
3. De ondergang van de hoofdpersoon leidt tot een gevoel van medelijden en angst bij het publiek.
Aristoteles geloofde dat tragedie twee emoties bij het publiek moest oproepen:medelijden en angst. Medelijden is het gevoel van sympathie voor de hoofdpersoon, terwijl angst het gevoel van angst is dat het lot van de hoofdpersoon ons zou kunnen overkomen.
4. De ondergang van de hoofdpersoon leidt tot catharsis bij het publiek.
Aristoteles geloofde ook dat tragedie zou moeten leiden tot catharsis, of het loslaten van opgekropte emoties, bij het publiek. Deze catharsis is bedoeld om het publiek een gezuiverd en gereinigd gevoel te geven.
Enkele voorbeelden van typische tragedies zijn:
- Oedipus Rex van Sophocles
- Hamlet van William Shakespeare
- Macbeth van William Shakespeare
- The Great Gatsby door F. Scott Fitzgerald
- De druiven der gramschap van John Steinbeck