1. Openbaring van Claudius' schuldgevoel: Hamlet's monoloog in deze scène begint de act, terwijl hij klaagt over zijn passiviteit bij het wreken van de dood van zijn vader. De schuld van Claudius wordt verder blootgelegd wanneer hij wordt geconfronteerd met de geest van koning Hamlet. De terreur van Claudius versterkt de vermoedens van Hamlet en versterkt zijn verlangen naar wraak.
2. Bevestiging van de mentale toestand van Hamlet: Claudius en Gertrude uiten hun bezorgdheid over de mentale toestand van Hamlet en zijn van plan hem naar Engeland te sturen. Hamlet hoort hun gesprek, waardoor hij hun bedoelingen vermoedt en de mensen om hem heen verder wantrouwt. Dit misverstand verdiept Hamlets isolement en paranoia.
3. Verwisseling van identiteit en moord :Hamlet ontmoet Ophelia in het kasteel en gaat een verwarrende en bittere dialoog met haar aan. Het gedrag van Hamlet wordt als waanzin ervaren, en Ophelia blijft radeloos achter. Tragisch genoeg verstopt Polonius, de vader van Ophelia, zich achter een arras, in de hoop hun gesprek af te luisteren. Hamlet schrikt en doodt hem per ongeluk, in de overtuiging dat het Claudius is.
4. Schuld en verdriet van Claudius en Gertrude: Claudius en Gertrude zijn verdrietig over de dood van Polonius, en Claudius besluit Hamlet onmiddellijk naar Engeland te sturen, uit angst dat zijn aanwezigheid nog meer problemen zou kunnen veroorzaken. Deze acties verhogen de spanning verder en vormen het toneel voor de climax.
5. Escalerende spanningen: Met de moord op Polonius wordt het conflict heviger, wat in de daaropvolgende scènes tot verschillende confrontaties leidt. Laertes, de zoon van Polonius, keert terug om de dood van zijn vader te wreken en bundelt zijn krachten met Claudius om Hamlet te elimineren.
6. Complexiteit van de emoties van Hamlet: De complexe emotionele toestand van Hamlet is duidelijk zichtbaar in deze scène. Hij worstelt met schuldgevoelens over zijn overhaaste daad, zijn verlangen om de dood van zijn vader te wreken, en zijn diepe verdriet over Ophelia's angst. De scène voegt lagen toe aan het karakter van Hamlet en benadrukt zijn menselijke zwakheid en innerlijke onrust.
In Act 3, Scène 4 intensiveert de samenloop van deze gebeurtenissen het conflict, escaleert de inzet en compliceert de zaken voor Hamlet en de mensen om hem heen. Het stuwt het plot naar zijn tragische conclusie en legt de basis voor de angstaanjagende ontknoping van het stuk.