1. Ambitie en de profetie:
Macbeths ambitie is de drijvende kracht achter zijn daden. Nadat hij de drie heksen heeft ontmoet, die voorspellen dat hij koning zal worden, verteert Macbeths verlangen naar macht hem. Hij raakt geobsedeerd door de profetie en gelooft dat het doden van koning Duncan noodzakelijk is voor zijn opkomst op de troon.
2. Invloed van Lady Macbeth:
Lady Macbeth speelt een belangrijke rol bij het aanwakkeren van de ambities van haar man. Ze manipuleert hem meedogenloos en moedigt hem aan een moord te plegen, met het argument dat dit de enige manier is om de kroon veilig te stellen. De overtuigingen en treiterijen van Lady Macbeth spelen een cruciale rol in Macbeths afdaling in de duisternis.
3. Angst en schuldgevoel:
Nadat hij Duncan heeft vermoord, ervaart Macbeth een overweldigend schuldgevoel en angst. Deze emoties achtervolgen hem, wat leidt tot paranoia en een wanhopige behoefte om iedereen uit te schakelen die een bedreiging vormt voor zijn positie. Macbeth raakt verstrikt in een cyclus van geweld terwijl hij steeds meer mensen vermoordt om zichzelf te beschermen.
4. Verlies van moraliteit:
Terwijl Macbeth het pad van de moord blijft bewandelen, verliest hij geleidelijk zijn morele kompas. Hoe meer hij doodt, hoe minder spijt hij voelt, en hoe meer hij zijn daden rechtvaardigt als noodzakelijk voor zijn eigen overleving. Zijn morele grenzen eroderen en hij wordt in staat zonder aarzeling gruwelijke daden te begaan.
5. Psychologische ineenstorting:
Macbeths acties eisen een negatieve invloed op zijn mentale toestand, wat leidt tot een volledige psychologische inzinking. Hij hallucineert, krijgt visioenen van de geest van Banquo en raakt steeds verder los van de werkelijkheid. Zijn mentale angst drijft hem tot nog extremere en wanhopigere gewelddaden.
6. Corruptieve invloed van macht:
Terwijl Macbeth zich vastklampt aan de macht, raakt hij gecorrumpeerd door de bedwelmende effecten ervan. Hij gelooft dat hij onoverwinnelijk is en boven de gevolgen van zijn misdaden staat. De smaak van macht zorgt ervoor dat hij overhaaste beslissingen neemt en meedogenlozer wordt in het elimineren van potentiële bedreigingen.
7. Gebrek aan verlossing:
In tegenstelling tot veel tragische helden uit Shakespeare ziet Macbeth geen kans op verlossing. Zijn schuldgevoel en schaamte verteren hem, en uiteindelijk bezwijkt hij voor zijn eigen ambitie en paranoia, wat tot zijn ondergang leidt.
Kortom, Macbeths drang om te doden wordt gedreven door zijn ambitie, de invloed van Lady Macbeth, schuldgevoelens en angst, verlies van moraliteit, psychologische ineenstorting, de corrumperende invloed van macht en de afwezigheid van verlossing. Deze factoren dragen bij aan zijn ondergang en maken hem tot een tragische figuur die, ooit een nobele krijger, verteerd wordt door zijn eigen verlangens en uiteindelijk zichzelf vernietigt.