* hopeloosheid: Het leven van Dally is gevuld met ontberingen en geweld. Hij voelt zich gevangen door zijn omstandigheden en ziet weinig hoop op een betere toekomst. Hij is constant op scherp, haalt uit om zichzelf te beschermen en de pijn te verdoven. De dood van Johnny, zijn enige ware vriend, duwt hem op de rand.
* Doelverlies: Johnny was Dally's anker. Hij gaf hem een reden om door te gaan, zelfs als het een reden was om hem te beschermen. Met Johnny verdwenen, verliest Dally zijn doel en voelt hij driftig. Hij blijft achter met een leegte die hij niet weet te vullen.
* schuldgevoel en verantwoordelijkheid: Dally voelt zich diep verantwoordelijk voor Johnny's dood. Hij geeft zichzelf de schuld dat hij Johnny het verkeerde pad heeft geleid en er niet zijn om hem te redden. Deze schuldwegen weegt zwaar op hem, waardoor hij zich nog hopeloos voelt.
* geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid: Het zien van Johnny Dally zorgt ervoor dat Dally zijn eigen sterfelijkheid confronteert. Hij realiseert zich dat ook hij kwetsbaar is en dat zijn leven eindig is. Dit besef voedt zijn roekeloosheid en zijn verlangen om het leven op zijn eigen voorwaarden te leiden, zelfs als het betekent dat het gevaar wordt omarmd.
* De nutteloosheid van vechten: Dally weet dat zijn leven al is verwoest. Hij ziet geen enkel punt meer om te vechten. Zijn acties, zoals het beroven van de winkel en vervolgens het neerschieten van de politie, zijn daden van verzet en een manier om op zijn eigen voorwaarden te sterven.
Dally's "pauze" is geen enkele gebeurtenis, maar eerder een hoogtepunt van emotionele onrust, verdriet, schuldgevoelens en een diepgeworteld gevoel van hopeloosheid. Hij kiest ervoor om zijn lot te omarmen, met de dood frontaal, in plaats van door te gaan met een leven dat hij als zinloos beschouwt.