Dit is waarom:
* Consistente persoonlijkheid: Tijdens het spel blijft Horatio een loyale, intelligente en nuchtere vriend van Hamlet. Hij is een stem van de rede en een kalmerende aanwezigheid te midden van de chaos.
* Gebrek aan significante verandering: Terwijl hij getuige is van de tragische gebeurtenissen die zich om hem heen ontvouwen, ondergaat Horatio geen grote transformaties in zijn persoonlijkheid, overtuigingen of motivaties. Hij ervaart geen belangrijke verschuiving in zijn morele kompas of wereldbeeld.
* Doel als folie: Zijn stabiele persoonlijkheid dient als een folie voor de vluchtige aard van Hamlet, met de aandacht van de interne worstelingen van Hamlet en het contrast tussen hun benaderingen om met de situatie om te gaan.
Het is echter belangrijk om een paar punten te overwegen:
* Emotionele groei: Hoewel Horatio niet dramatisch verandert, ervaart hij emotionele groei. Hij treurt om zijn vrienden, maakt zich steeds meer zorgen over het welzijn van Hamlet en toont een groeiend gevoel van verantwoordelijkheid voor de situatie.
* Wijsheid ontwikkelen: Hij krijgt wijsheid gedurende het hele stuk, vooral in zijn begrip van de gebeurtenissen die zich ontvouwen en de complexiteit van de menselijke natuur.
Uiteindelijk: Hoewel er aanwijzingen zijn voor Horatio's emotionele groei en het ontwikkelen van wijsheid, blijven zijn kernpersoonlijkheid en waarden consistent. Dit maakt hem een grotendeels statisch karakter In de context van *Hamlet *.