In de beroemde monoloog 'to be or not to be' denkt Hamlet bijvoorbeeld na over de existentiële vraag of het beter is de ontberingen van het leven te doorstaan of door de dood te ontsnappen. Hij gebruikt levendige taal om de ‘slingers en pijlen van een buitensporig fortuin’ te beschrijven, evenals de ‘duizend natuurlijke schokken waar het vlees de erfgenaam van is’. Deze krachtige beelden spelen in op de emoties van de lezer en creëren een gevoel van empathie voor de innerlijke strijd van Hamlet.
Bovendien moedigt Hamlet's gebruik van retorische vragen in zijn monologen de lezer aan om na te denken over zijn eigen ervaringen en emoties. Door vragen te stellen als 'Of het nobeler is om te lijden / de slingers en pijlen van een schandalig fortuin, / of de wapens op te nemen tegen een zee van problemen / en er een einde aan te maken door ertegen te strijden', nodigt Hamlet de lezer uit om na te denken over hun problemen. eigen visie op leven en dood.
Over het geheel genomen creëert het gebruik van pathos in de monologen van Hamlet een sterke emotionele band tussen het personage en de lezer. Door een beroep te doen op de emoties van de lezer brengt Shakespeare de interne conflicten van Hamlet effectief tot leven en nodigt hij het publiek uit om diep na te denken over de thema's van het stuk.