Hier is een uitsplitsing:
* aanvankelijk ongemak: Claudius wordt zichtbaar gestoord door de inhoud van het stuk, met name de scène die zijn eigen moord op koning Hamlet weerspiegelt. Hij probeert het af te wijzen als 'een meest vuile en onnatuurlijke moord', maar zijn woorden klinken hol.
* Growing schuld: Naarmate het spel vordert, escaleert het ongemak van Claudius in voelbare angst. Hij friemelt, zweet en probeert zichzelf te verontschuldigen, maar de manipulatie van Hamlet dwingt hem om te blijven.
* confrontatie: Het hoogtepunt van het stuk, waar de koning is vergiftigd en de koningin klaagt, raakt Claudius bijzonder hard. Hij roept uit:"Geef me wat licht! Weg!" en snelt de hal uit en kan de schuld niet langer dragen.
Claudius 'reactie onthult zijn innerlijke onrust en levert cruciaal bewijs van zijn schuldgevoel. Zijn pogingen om de situatie te beheersen en de impact van het stuk te ontsnappen, dienen alleen maar om zijn schuld verder bloot te leggen.
Deze reactie is belangrijk omdat het dient als een keerpunt in het stuk, de vermoedens van Hamlet verstevigt en het podium wordt gesteld voor verdere confrontatie.