1. Angst voor Abigail: Mary Warren is doodsbang voor Abigail Williams, de leider van de beschuldigingen tegen de onschuldige individuen in Salem. Abigail heeft een krachtige macht over de jonge meisjes die betrokken zijn bij de heksenprocessen, en ze bedreigt en manipuleert hen regelmatig om de controle te behouden. Mary is bang voor represailles van Abigail als ze afwijkt van de getuigenissen die aansluiten bij het verhaal van Abigail.
2. Emotionele nood: Mary Warren is tijdens Act 3 diep radeloos en emotioneel kwetsbaar. Het gewicht van de beschuldigingen en de toenemende hysterie in de stad hebben haar mentale toestand beïnvloed. Ze ervaart twijfels, schuldgevoelens en tegenstrijdige emoties die haar vatbaar maken voor invloed en druk.
3. Verlangen om John Proctor te beschermen: Ondanks de vijandigheid tussen Mary en John Proctor koestert ze oprechte genegenheid voor hem. Getuige zijn van het lijden en het potentiële gevaar waarmee Proctor wordt geconfronteerd als gevolg van valse beschuldigingen, kan sympathie en de wens oproepen om hem te beschermen.
4. Invloed van Danforth en Hathorne: Tijdens de procedure in Act 3 ondervragen rechter Danforth en vice-gouverneur Hathorne Mary Warren agressief, in een poging haar een bekentenis af te dwingen. Ze maken gebruik van intimidatie, bedreigingen en overtuigende argumenten, die Mary van streek maken en geleidelijk haar besluit om bij haar aanvankelijke getuigenis te blijven ondermijnen.
5. Realisatie van de waarheid: Naarmate het stuk vordert, begint Mary de geldigheid van de beschuldigingen in twijfel te trekken en ervaart ze momenten van helderheid waarin ze de onrechtvaardige aard van de beproevingen onderkent. Het toenemende bewijs tegen onschuldige mensen, waaronder Proctor, kan haar ertoe aanzetten haar rol te heroverwegen en de waarheid te spreken.
6. Abigails manipulatieve tactieken: Abigail vertoont manipulatief gedrag om haar macht en invloed op Mary te behouden. Ze doet alsof ze door geesten wordt gekweld, wat hysterie en ontwrichting veroorzaakt tijdens de gerechtelijke procedure. Deze afleidingstactiek desoriënteert Mary verder en maakt het voor haar een uitdaging om rationeel te denken.
7. Invloed van dominee Hale: De aanwezigheid van dominee Hale en zijn pogingen om de waarheid te achterhalen, geven Mary enige hoop en bemoediging. Hale's onwankelbare geloof in gerechtigheid en zijn zoektocht naar feiten kunnen Mary inspireren om de moed te verzamelen om eerlijk te spreken en de valse beschuldigingen aan de kaak te stellen.
Uiteindelijk is de verandering in getuigenis van Mary Warren een complex samenspel van angst, emotionele onrust, zelfbehoud en het verlangen naar gerechtigheid. Deze factoren culmineren in haar beslissing om af te wijken van de eerdere getuigenissen en de waarheid over John Proctor en de gebeurtenissen rond de hekserijhysterie te onthullen.