1. Parallelle plots :Shakespeare gebruikt aparte verhaallijnen die parallel aan elkaar lopen. Dit creëert een gevoel van urgentie en spanning omdat het publiek meerdere gebeurtenissen tegelijkertijd volgt.
2. Verkorte scènes :Veel scènes in Act IV zijn veel korter dan die in eerdere acts. Dit zorgt ervoor dat de actie snel verloopt en voorkomt dat het stuk verzandt in langdurige dialogen of uiteenzettingen.
3. Snelle overgangen :Shakespeare gebruikt snelle overgangen tussen scènes om het hoge tempo vast te houden. Dit wordt bereikt door gebruik te maken van korte overgangslijnen, snelle in- en uitgangen en minimale regieaanwijzingen.
4. Toegenomen conflicten :Het conflict intensiveert in Act IV, met verschillende confrontaties en confronterende scènes. Dit draagt bij aan het gevoel van urgentie en houdt het publiek betrokken bij de plot.
5. Climactische gebeurtenissen :Act IV bevat verschillende climaxgebeurtenissen, waaronder de dood van Polonius, Rosencrantz, Guildenstern en Ophelia. Dit verhoogt het tempo verder en wekt de verwachting op voor de laatste acte van het stuk.
Over het geheel genomen creëert Shakespeares gebruik van parallelle plots, verkorte scènes, snelle overgangen, toegenomen conflicten en climaxgebeurtenissen een gevoel van urgentie en opwinding in Act IV van Hamlet, waardoor het stuk naar zijn tragische conclusie wordt gedreven.