In het oude theater verwees vooruitkijken naar een verhoogd podium of platform voor het hoofdacteergebied. Dit platform diende meerdere doelen:
1. Uitbreiding van het podium:Forelook zorgde voor een grotere speelruimte voor de acteurs, waardoor ze hun stemmen effectiever konden bewegen en projecteren.
2. Interactie met het publiek:Acteurs die op de voorgrond optreden, zouden directer met het publiek kunnen communiceren. Dit hielp de toeschouwers erbij te betrekken en een gevoel van intimiteit te creëren.
3. Verhoogde zichtbaarheid:Door de verhoogde zichtbaarheid boven het hoofdpodium konden de acteurs op de voorgrond duidelijker worden gezien door het publiek, vooral degenen die verder weg zaten.
4. Enscenering van specifieke scènes:Sommige scènes of delen van de voorstelling werden specifiek op de voorgrond opgevoerd om het belang ervan te benadrukken of om een gevoel van focus te creëren.
Hoewel vooruitkijken geen belangrijke rol speelt in het moderne theater, dient de vermelding ervan in regieconcepten als een knipoog naar de rijke geschiedenis van het theater en de evolutie van het toneelvak. Hedendaagse regisseurs noemen het concept van vooruitzien misschien nog steeds als referentiepunt of voor symbolische doeleinden, maar het is geen gebruikelijk architectonisch kenmerk in moderne podia.