Ten eerste is de onthulling van de ware identiteit van de inspecteur als politie-inspecteur die onderzoek doet naar de dood van een jonge vrouw genaamd Eva Smith een schokkende wending die het publiek niet ziet aankomen. Deze plotselinge verandering in toon en richting van het stuk verstoort de verwachtingen van het publiek en creëert een gevoel van onzekerheid.
Ten tweede legt de ondervraging van de Birling-familieleden door de inspecteur de duistere geheimen en morele tekortkomingen van elk personage bloot. Het publiek wordt bewust gemaakt van het web van leugens en bedrog waarin de Birlings hebben geleefd, en ze beginnen de moraliteit en waarden van de personages in twijfel te trekken. Deze openbaring creëert een gevoel van onbehagen en ongemak bij het publiek, waardoor ze gedwongen worden hun eigen morele kompas en de gevolgen van hun daden onder ogen te zien.
Ten derde benadrukt het onderzoek van de inspecteur de sociale ongelijkheden en onrechtvaardigheden die bestaan binnen de samenleving die in het stuk wordt geportretteerd. Het publiek wordt geconfronteerd met het schril contrast tussen de bevoorrechte levensstijl van de Birlings en de armoede en het lijden van Eva Smith. Dit contrast zet het publiek ertoe aan na te denken over de bredere maatschappelijke kwesties en klassenverschillen van die tijd, en na te denken over hun eigen verantwoordelijkheid en medeleven jegens anderen.
Over het geheel genomen creëert het einde van Act One in "An Inspector Calls" een krachtige dramatische impact op het publiek, waardoor ze in een staat van shock, verwarring en contemplatie achterblijven. Het vormt de basis voor de rest van het stuk, waarin de Birlings en het publiek worden gedwongen de gevolgen van hun daden onder ogen te zien en in het reine te komen met de morele dilemma's die in het stuk worden gepresenteerd.