Als Hamlet tegen Ophelia zegt dat degenen die al getrouwd zijn, op één na allemaal zullen leven, wat zegt hij dan werkelijk?

In deze zin uit Hamlet's beroemde monoloog 'To be or not to be' spreekt Hamlet niet rechtstreeks tot Ophelia. Hij denkt na over de existentiële vraag of het beter is de ontberingen van het leven te doorstaan ​​of verlossing te zoeken door de dood. De verwijzing naar "degenen die al getrouwd zijn, zullen op één na allemaal leven" (Act III, Scene I, regels 128-129) maakt deel uit van Hamlet's bredere reflectie op de menselijke conditie en de uitdagingen en verantwoordelijkheden die met het leven gepaard gaan.

Hamlet's verklaring over het huwelijk kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Op een bepaald niveau zou het kunnen worden gezien als een commentaar op de onvermijdelijkheid van de dood. Hamlet suggereert dat, ongeacht iemands burgerlijke staat of andere omstandigheden, de dood uiteindelijk onvermijdelijk is voor iedereen behalve één persoon. Deze interpretatie sluit aan bij het onderliggende thema van de monoloog, die worstelt met de angst voor de dood en de onzekerheid over wat daarna komt.

Een andere mogelijke interpretatie is dat Hamlet een gevoel van afgunst of spijt uitdrukt tegenover degenen die al getrouwd zijn. Hij kan het gevoel hebben dat het huwelijk een gevoel van stabiliteit, kameraadschap en vervulling biedt dat hij in zijn eigen leven mist. Deze interpretatie sluit aan bij de complexe emotionele toestand van Hamlet gedurende het hele stuk, die wordt gekenmerkt door gevoelens van isolatie, melancholie en desillusie.

Uiteindelijk is Hamlet's verklaring over het huwelijk voor meerdere interpretaties vatbaar en dient het om de algehele complexiteit en diepgang van de monoloog te verrijken. Het weerspiegelt de introspectieve aard van Hamlet en de diepgang van zijn filosofische contemplatie terwijl hij worstelt met de fundamentele vragen van het leven.