Mercutio's plagen: Mercutio plaagt Romeo vaak omdat hij overdreven romantisch en verliefd is. In Act 2, Scène 4 noemt Mercutio Romeo's gevoelens voor Rosaline "een zeurderig liefdeslied". Door deze speelse interacties voegt Mercutio diepte toe aan Romeo's vertolking door zijn gepassioneerde karakter te combineren met een meer humoristisch en nuchter perspectief. Het toont ook Romeo's jeugdige onschuld en de neiging om liefde te idealiseren.
Romeo's emotionele toestand: Mercutio's observatie van Romeo's "vreemde liefde" suggereert ook dat de jongeman niet in de gebruikelijke toestand verkeert. Dit versterkt de perceptie van het publiek dat Romeo iemand is die verwikkeld is in een intense emotionele onrust die zijn gedrag drijft en tot daaropvolgende ontwikkelingen in de plot leidt.
Benvolio's zorgen: Benvolio toont gedurende het hele stuk diepe bezorgdheid en loyaliteit jegens Romeo. Hij probeert regelmatig Romeo te begeleiden en te adviseren. Door Romeo's acties en innerlijke strijd te observeren en te beschrijven, helpt Benvolio een goed afgerond beeld te creëren van Romeo's transformatietraject tijdens de tragedie.
Concluderend bieden de commentaren van Mercutio en Benvolio verschillende perspectieven op Romeo's karakter, waardoor ons begrip van zijn ingewikkelde persoonlijkheid, veranderende emoties en de emotionele conflicten waarmee hij worstelt naarmate het verhaal zich ontvouwt, wordt verrijkt.