1. Parallellisme: Dit is de herhaling van een grammaticale structuur of patroon. Bijvoorbeeld:
- "Niet dat ik minder van Caesar hield, maar dat ik meer van Rome hield"
2. Antithese: Dit is het contrasteren van twee tegengestelde ideeën of zinsneden. Bijvoorbeeld:
- "Omdat Caesar van mij hield, huil ik om hem; omdat hij geluk had, ben ik er blij mee; omdat hij dapper was, eer ik hem; maar omdat hij ambitieus was, heb ik hem gedood."
3. Ironie: Dit is het gebruik van woorden of situaties om een contrast te creëren tussen wat wordt verwacht en wat er feitelijk gebeurt. Bijvoorbeeld:
- Brutus rechtvaardigt zijn daden door te zeggen:"Ik heb hem gedood voor zijn land, niet voor het mijne." Dit suggereert dat Brutus in het beste belang van Rome handelde, maar de scène laat zien dat hij gemotiveerd wordt door persoonlijke ambitie.
4. Pathos: Dit is het gebruik van emotionele taal om de gevoelens van het publiek aan te spreken. Bijvoorbeeld:
- Brutus' toespraak maakt gebruik van levendige beelden, zoals "zijn mantel was doordrenkt met bloed" om sympathie voor Caesar op te roepen.
5. Ethiek: Dit is het gebruik van geloofwaardige, betrouwbare informatie om een argument te ondersteunen. Bijvoorbeeld:
- Brutus haalt het voorbeeld van Cassius, die een gerespecteerd senator was, aan als bewijs dat hij niet uit persoonlijke ambitie handelt.
6. Alliteratie: Dit is de herhaling van hetzelfde beginmedeklinkergeluid in een reeks woorden. Bijvoorbeeld:
- "De woordkeuze die zij zullen maken om door ons te worden gebruikt"
Deze retorische middelen worden in Julius Caesar effectief gebruikt om spanning, spanning en emotionele impact te creëren.