1. Loyaliteit en verwantschap:
Ismene's liefde en loyaliteit voor haar zus Antigone zijn vanaf het begin duidelijk. Ze maakt zich zorgen over het welzijn van Antigone en probeert haar ervan te weerhouden het edict van Creon tegen het begraven van Polyneices te trotseren. Ismene mist echter de moed om zich bij Antigone aan te sluiten in haar missie, waarbij zelfbehoud prioriteit wordt gegeven en het naleven van maatschappelijke normen.
2. Angst voor autoriteit en gevolgen:
Ismene's voorzichtigheid komt voort uit haar angst voor autoriteit en mogelijke straffen voor het tarten van het decreet van Creon. Ze maakt zich zorgen over de gevolgen van hun daden en waarschuwt Antigone voor de ernstige gevolgen van het aanvechten van de wet. Ismene's angst weerspiegelt de maatschappelijke druk en het gewicht van externe verwachtingen die vaak in strijd zijn met persoonlijke overtuigingen.
3. Contrast met de kracht van Antigone:
Door de verlegenheid van Ismene te contrasteren met de onverzettelijke vastberadenheid van Antigone, benadrukt Sophocles diens uitzonderlijke moed en onwankelbare toewijding aan haar overtuigingen. Ismene's aarzeling dient als een tegenwicht voor Antigone's onwrikbare vastberadenheid, waardoor de kracht en morele integriteit van de hoofdpersoon nog meer wordt benadrukt.
4. Geslachtsrollen en maatschappelijke normen:
Het karakter van Ismene vertegenwoordigt ook de verwachtingen die aan vrouwen worden gesteld binnen de patriarchale samenleving van het oude Griekenland. Ze wordt afgeschilderd als passiever, onderdaniger en geleid door maatschappelijke conventies. Dit sluit aan bij de traditionele genderrollen van die tijd, waarin van vrouwen vaak werd verwacht dat ze het collectief voorrang gaven boven het individu.
5. Intern conflict en moreel dilemma:
Het interne conflict van Ismene komt voort uit haar oprechte zorg voor Antigone en haar besef van de morele noodzaak om hun broer te begraven. Haar angst en maatschappelijke conditionering belemmeren haar echter actie te ondernemen. Ismene's strijd weerspiegelt het universele menselijke dilemma van het balanceren van persoonlijke waarden met externe druk.
6. Katalysator voor de acties van Antigone:
Ismene's weigering om deel te nemen aan het plan van Antigone draagt indirect bij aan de tragische gebeurtenissen in het stuk. Haar beslissing dwingt Antigone om alleen te handelen, wat leidt tot haar uiteindelijke arrestatie en veroordeling. De keuze van Ismene, hoewel begrijpelijk, vormt uiteindelijk het toneel voor de tragische conclusie van het stuk.
Concluderend is de rol van Ismene als minder belangrijk personage in "Antigone" significant omdat hij de onwrikbare vastberadenheid van de hoofdpersoon contrasteert met een meer conventionele en angstige mentaliteit. Haar gedachten en acties benadrukken de thema's loyaliteit, familie, maatschappelijke verwachtingen en het interne conflict tussen persoonlijke waarden en externe druk, waardoor de algehele diepgang en complexiteit van het stuk wordt vergroot.