Macbeth heeft zojuist van de Weird Sisters gehoord dat de nakomelingen van Banquo koningen zullen worden, en hij is van streek en verontrust door deze profetie. Hij wordt ook achtervolgd door het schuldgevoel en de paranoia als gevolg van de moord op koning Duncan. In deze gemoedstoestand beschuldigt hij Lady Macbeth ervan een kwaadaardige en sluwe geest te hebben, vol kwade gedachten.
De uitdrukking "vol schorpioenen is je geest, lieve vrouw" is een metaforische uitdrukking. Schorpioenen staan bekend om hun giftige steken, en Macbeth gebruikt deze metafoor om de giftige en schadelijke aard van Lady Macbeths gedachten en bedoelingen te beschrijven. Hij gelooft dat haar geest gevuld is met slechte plannen en verlangens, die net zo gevaarlijk en schadelijk zijn als de steken van schorpioenen.
Via deze metafoor drukt Macbeth zijn teleurstelling over Lady Macbeth uit. Hij had eerder op haar vertrouwd voor steun en aanmoediging in hun zoektocht naar macht, maar nu ziet hij haar als een bron van problemen en gevaar. Hij voelt dat ze wordt verteerd door haar eigen ambitie en meedogenloosheid, en hij vreest de gevolgen van haar daden.
Het gebruik van het woord 'beste' in deze regel voegt een element van ironie toe. Macbeth spreekt zijn vrouw aan met 'dierbaar', maar zijn toon is allesbehalve aanhankelijk. Het is een bittere en sarcastische opmerking, die de verslechtering van hun relatie en de groeiende afstand tussen hen benadrukt.
Samenvattend:wanneer Macbeth zegt:'Je geest is vol schorpioenen, lieve vrouw', beschuldigt hij haar ervan een kwaadaardige en sluwe geest te hebben, vol kwade gedachten en bedoelingen. Hij ziet haar als een bron van gevaar en problemen, en de metafoor van schorpioenen weerspiegelt zijn overtuiging dat haar gedachten giftig en schadelijk zijn.