Jongensacteurs werden getraind om vrouwelijke personages overtuigend te spelen. Ze waren vaak jaren bezig met het perfectioneren van hun stemmen, bewegingen en maniertjes om hun uitvoeringen zo realistisch mogelijk te maken. Hoewel deze praktijk voor het moderne publiek misschien ongebruikelijk lijkt, werd deze in de tijd van Shakespeare algemeen aanvaard en gewaardeerd. Sommige jongensacteurs werden zelfs gevierde artiesten en verwierven aanzienlijke bekendheid vanwege hun vermogen om vrouwelijke karakters te portretteren.
De casting van jongensacteurs had ook invloed op de manier waarop vrouwelijke personages werden geschreven en geportretteerd in toneelstukken van Shakespeare. Shakespeare schreef vaak complexe en veelzijdige vrouwelijke personages, maar ze werden nog steeds beperkt door de beperkingen die hun geslacht oplegde. Van vrouwelijke karakters werd bijvoorbeeld vaak verwacht dat ze deugdzaam, bescheiden en onderdanig waren. De toneelstukken onderzoeken vaak de uitdagingen waarmee vrouwen worden geconfronteerd in een door mannen gedomineerde samenleving en de conflicten die ontstonden tussen hun persoonlijke verlangens en maatschappelijke verwachtingen. Ondanks deze beperkingen vertonen de vrouwelijke personages van Shakespeare een scala aan emoties, intelligentie en keuzevrijheid, wat zijn meesterschap in het creëren van complexe en meeslepende karakters benadrukt.
Hoewel de praktijk om jongensacteurs te gebruiken om vrouwelijke rollen te spelen in toneelstukken van Shakespeare naar huidige maatstaven ongebruikelijk lijkt, was het een belangrijk aspect van de theatrale cultuur van die tijd. Het beïnvloedde de manier waarop vrouwelijke personages werden geschreven, uitgevoerd en waargenomen door het publiek, en voegde een unieke dimensie toe aan de theatrale ervaring van Shakespeares toneelstukken.