Gedurende deze tijd begonnen toneelschrijvers niet alleen als entertainers te worden gezien, maar ook als moraalfilosofen en commentatoren op de samenleving. Dit was gedeeltelijk te danken aan de opkomst van de Verlichting, die de nadruk legde op de rede, het individualisme en de macht van het individu. Toneelschrijvers begonnen hun toneelstukken te gebruiken om sociale en politieke kwesties te onderzoeken en traditionele waarden en overtuigingen uit te dagen.
Bovendien droeg de opkomst van het professionele theater ook bij aan de verandering in het imago van de toneelschrijver. Naarmate theaters meer gecommercialiseerd werden, werden toneelschrijvers steeds meer gedwongen om tegemoet te komen aan de smaak van het publiek. Dit leidde tot een afname van de kwaliteit van toneelstukken en een verschuiving van de focus van de toneelschrijver naar de acteur. Toneelschrijvers raakten gemarginaliseerd en geïsoleerd, en werden niet langer gezien als belangrijke bijdragers aan de samenleving.