1. Dualiteit van karakters :
- Het stuk presenteert personages met contrasterende eigenschappen, waardoor de grens tussen goed en kwaad vervaagt. Zo begint Macbeth als een nobele krijger maar daalt af in de duisternis, terwijl Lady Macbeth, aanvankelijk afgeschilderd als meedogenloos, momenten van kwetsbaarheid vertoont. Deze dualiteit weerspiegelt het idee dat tegengestelde eigenschappen binnen dezelfde persoon naast elkaar kunnen bestaan.
2. Rollenomkering :
- Shakespeare maakt gebruik van rolomkeringen om te benadrukken hoe tegenpolen uitwisselbaar kunnen worden. Lady Macbeth neemt een traditioneel mannelijke rol op zich door Macbeths ambitie te stimuleren, terwijl Macbeth steeds verwijfder wordt in zijn door schuldgevoelens geteisterde toestand. Deze omkeringen dagen conventionele opvattingen over genderrollen uit en laten zien dat kwaliteiten die verband houden met het ene geslacht ook in het andere kunnen voorkomen.
3. Eerlijk is fout, en fout is eerlijk :
- Deze beroemde zin van de heksen in Act 1, Scene 1 zet de toon voor de verkenning van morele ambiguïteit in het stuk. Het suggereert dat de dingen misschien niet zijn wat ze lijken en dat schijn bedriegt. Het stuk presenteert vaak situaties waarin wat goed lijkt duistere gevolgen kan hebben, en wat slecht lijkt een verborgen deugd kan hebben.
4. Licht en duisternis :
- Shakespeare gebruikt beelden die verband houden met licht en duisternis om tegengestelde krachten te symboliseren. Macbeths afdaling in de duisternis loopt parallel met het toenemende gebruik van donkere beelden, stormen en nachtelijke decors in het stuk. Omgekeerd worden momenten van hoop of morele helderheid vaak geassocieerd met licht en dag. Dit contrast benadrukt het samenspel tussen tegengestelde krachten in de levens van de personages.
5. lot en vrije wil :
- Het stuk roept vragen op over de relatie tussen het lot en de vrije wil, wat suggereert dat deze mogelijk met elkaar verweven zijn. De profetieën van de heksen zetten Macbeth op een destructief pad, maar uiteindelijk zijn het zijn keuzes die zijn daden bepalen. Dit samenspel van externe krachten en interne verlangens laat zien hoe tegenstellingen zoals het lot en de vrije wil elkaar kunnen beïnvloeden.
Door het idee te onderzoeken dat tegenstellingen hetzelfde zijn, creëert Shakespeare in Macbeth een complexe en genuanceerde wereld, waar morele grenzen vervagen en personages verstrikt raken in een web van tegenstrijdige verlangens en invloeden van buitenaf. Deze verkenning voegt diepte toe aan de thema's van het stuk, ambitie, macht en de gevolgen van iemands acties.