Wat is Chinese Peking-opera?

Pekingopera (Peking en Chinese opera zijn ook veel voorkomende namen in het Engels), of Peking-opera in pinyin-romanisering van het Mandarijn, (Jingju in het Mandarijn Pinyin-uitspraak, letterlijk "Hoofddrama" of soms Peking of Jing), is de meest dominante vorm van Chinese opera die muziek, vocale uitvoeringen, mime, dans en acrobatiek combineert. Het ontstond aan het einde van de 18e eeuw en werd tegen het midden van de 19e eeuw volledig ontwikkeld en verfijnd. De vorm was buitengewoon populair bij het hof van de Qing-dynastie en wordt tegenwoordig beschouwd als een van de culturele schatten van China. De opera van Peking heeft een grote invloed gehad op de ontwikkeling van veel andere Chinese opera's, zoals de Kantonese opera, en wordt beschouwd als de nationale opera van China.

Belangrijkste kenmerken

* Zingen: De zang in Peking-opera is zeer gestileerd en maakt gebruik van een verscheidenheid aan vocale technieken, waaronder falsetto, vibrato en nasalisatie. De melodieën zijn vaak gebaseerd op traditionele Chinese volksliederen en melodieën.

* Toespraak: De gesproken dialoog in Peking-opera wordt op gestileerde wijze gebracht, met een sterke nadruk op ritme en intonatie.

* Beweging: De acteurs in de Peking-opera voeren een verscheidenheid aan acrobatische bewegingen uit, waaronder salto's, tuimelingen en sprongen.

* Kostuums: De kostuums in de Peking-opera zijn zeer uitgebreid en vertegenwoordigen vaak bepaalde personages of rollen.

* Make-up: de artiesten dragen zwaar gestileerde, uitgebreide make-up die specifieke karaktertypen creëert die de persoonlijkheden en sociale en morele afstemming van de personages aangeven.