1. Moed en eer: Hector toont consequent moed en eer gedurende het hele epos. Ondanks dat hij de kracht van Achilles kent en de waarschijnlijkheid van zijn eigen nederlaag, confronteert hij moedig Achilles in een tweegevecht om zijn stad en familie te beschermen. Zijn naleving van de krijgerscode en zijn bereidheid om persoonlijke risico's te nemen voor het grotere goed van zijn volk tonen zijn nobele kwaliteiten.
2. Liefde voor zijn familie en volk: Hector houdt enorm van zijn vrouw Andromache, zijn zoon Astyanax en zijn familie. Zijn tedere momenten met Andromache, waarin hij zorg toont voor hun toekomst, weerspiegelen zijn emotionele diepgang en medeleven. Hectors liefde strekt zich uit tot zijn volk, de Trojanen, en hij is toegewijd aan hun welzijn.
3. Conflict en klaagzang: Hectors momenten van interne strijd en klaagzang voegen ook complexiteit toe aan zijn karakter. Wanneer hij beseft dat Andromache en Astyanax mogelijk tot slaaf worden gemaakt of worden vermoord, ervaart hij diepe droefheid en angst voor hun lot. Dit maakt Hector menselijk en benadrukt de tol die de oorlog emotioneel van hem eist.
4. Erkenning van lot en sterfelijkheid: Hector toont begrip van het lot en de sterfelijkheid. Hij erkent dat Achilles voorbestemd is om hem te verslaan en betuigt zijn berusting in zijn eigen lot. Hij kiest er echter voor om zijn lot op zijn eigen voorwaarden onder ogen te zien en zijn keuzevrijheid zelfs in het aangezicht van de dood te laten gelden.
Hoewel Hector in een grotendeels positief daglicht wordt gepresenteerd, is het de moeite waard om op te merken dat hij nog steeds een complex en gebrekkig personage is. Hij is een felle krijger die zich bezighoudt met geweld en misschien niet altijd met volmaakte deugd handelt. Zijn deugden en zijn vasthouden aan bepaalde nobele idealen dragen echter bij aan zijn perceptie als een nobele figuur in het epos.