Non - objectieve kunst is beeldende kunst die een onderwerp buiten zichzelf niet vertegenwoordigen . Het is niet een beeld van iets . Er wordt , in plaats van , kleuren en vormen die een beeld samen te stellen. Er zal niets herkenbaar zijn als een object binnen een echt niet-objectieve schilderkunst . Geen van beide is een niet-objectieve schilderkunst bedoeld om te suggereren of lijken op natuurlijke vormen . Om deze reden , de patronen van , bijvoorbeeld , Navajo textielproducten voor elementen van het landschap hoeft niet- objectieve kunst in de meest strikte zin niet beschouwd te staan . Het onderwerp van de niet - objectieve kunst kan het proces , de kleur of het pigment zelf .
Misvattingen
Abstract schilderij verschilt van niet- objectieve schilderkunst in dat de formulieren van de abstracte schilderkunst zijn , zoals de naam al doet vermoeden , geabstraheerd : delen van hen worden weggenomen . Maar omdat delen van hen blijven , en is te herkennen voor wat ze zijn , abstracte schilderijen zijn niet echt niet-objectief . De Italiaanse futurist Umberto Boccioni 's "The City Rises , " bijvoorbeeld, neemt grote vrijheden met de architectuur , het landschap en met menselijke figuren , organiseren ze op onverwachte manieren en vervormen hun proporties , kleuren en texturen . Er is echter geen twijfel , dat de cijfers en gebouwen maken deel uit van deze emotionele en gewelddadige foto . Het is een abstract in plaats van een niet-objectieve schilderkunst.
Geschiedenis
De Russische kunstenaar Wassily Kandinsky 's uitgebreid kleurengamma theorieën leidde hem om te schilderen wat wordt beschouwd als de eerste niet - doel werken . Hij geloofde dat bepaalde kleuren waren meer spiritueel dan anderen , en alle van hen bezat een kracht dan louter representatie. Andere niet - objectieve schilders van het begin van de 20e eeuw , de Russische suprematisten en de Nederlandse kunstenaars van De Stijl , ook tot uitdrukking van de kracht van kleur vrij van de grenzen van een strikte representatie . De energieke Abstract Expressionisme van de jaren 1940 en '50 gebouwd op de verstoringen van de kubisten en anderen , maar sommige van haar kunstenaars afgestapt van het onderwerp als hun interesse in het schilderij als een verslag van zijn eigen makelij groeide . Niet-objectieve schilders van de volgende golf betrokken zich minder met proces en meer met het strikte elementen van de schilderkunst : . Pigment , lijn , en een platte doek
Significance
zoals de schilderkunst in de 20e eeuw niet meer in de behoefte aan vertegenwoordiging van de objecten van de drie - dimensionale wereld en in de richting van de aanvaarding van het schilderij als object zelf , werd het ooit eenvoudiger . Minimalistische kunstenaars ontdaan weg van de overblijfselen van meningsuiting in de uitoefening van de zuiverste soort schilderij . Minimalistische niet- objectieve kunst , in haar streven naar schilderij van de persoonlijke en toevallige ontdoen , is een voorloper van de postmoderne ideeën die de betekenis van het auteurschap in twijfel . Deze aandrijving voor een verlaging van het minimum , als dat tot een logische limiet leidt onvermijdelijk tot het verwijderen van het kunstwerk geheel . De soort kunst op basis van een idee in plaats van op een object heet conceptuele kunst , en er is niet veel ruimte voor schilders of schilderijen in het. Terwijl kunstenaars produceren nog steeds niet- objectieve kunst , het nu bestaat als een van de vele even geldig keuzes .
Soorten
Terwijl alle niet - objectieve kunst aandelen het ontbreken van een externe onderwerp , het varieert in zijn bijzonderheden . De uitbundige composities van Kandinsky geanticipeerd op de vloeiende en kleur- georiënteerde werk van de Lyrische Abstractie schilders van de late jaren 1960 . Minder lineair is het werk van de Color Field schilders , die grotendeels geconcentreerd op de relatie tussen kleurelementen en de aard van het oppervlak , de grootte , vorm en textuur , als essentieel voor het werk . De schilders van de gelijktijdige harde randen de school geproduceerd koele , hoekige werk doet denken aan De Stijl en Russische suprematisme , maar ook schoner , met minder bezorgdheid over expressie.