1. Duncan als een deugdzame koning:
- Hij denkt na over de deugden en welwillendheid van Duncan, in het besef dat het doden van hem een daad van verraad tegen een nobele heerser zou zijn.
2. Schuld en geweten:
- Macbeth is bang dat zijn geweten zwaar op hem zal drukken nadat hij een koningsmoord heeft gepleegd. Hij vreest de psychologische tol die het leven met zulke schuldgevoelens met zich meebrengt.
3. Angst voor vergelding:
- Ondanks zijn ambitie voor de troon vreest Macbeth de gevolgen van zijn daden. Hij vreest de mogelijkheid van goddelijke straf of bovennatuurlijke vergelding.
4. Loyaliteit en eer:
- Macbeth denkt na over de band die hij deelt met Duncan, die hem eerder grote gunst en vertrouwen had betoond. Worstelt met het verraad dat hij zou begaan door Duncan te vermoorden.
5. Morele grenzen:
- Macbeths gedachten over Duncan zijn in strijd met zijn intense verlangen naar macht en de kroon. Hij worstelt met de morele gevolgen van het overschrijden van dergelijke grenzen voor persoonlijk gewin.
6. Gevoel voor orde:
- Hij overweegt de verstoring van de natuurlijke orde en balans die zou voortvloeien uit de dood van Duncan. Deze gedachte is in strijd met zijn verlangen naar chaotische verandering om de macht te grijpen.
7. Verlies van onschuld:
- Macbeth vreest het verlies van zijn onschuld en zuiverheid als gevolg van het begaan van zo'n gruwelijke daad. Dit druist in tegen zijn diepe verlangen om als deugdzaam gezien te worden.
8. Angst voor ontdekking:
- Macbeth maakt zich zorgen over de mogelijkheid om gepakt of ontmaskerd te worden voor zijn misdaad. Hij begrijpt de risico's en gevolgen die aan zijn daden zijn verbonden.
9. Nalatenschap en reputatie:
- Hoewel Macbeth grootsheid wil bereiken, vreest hij ook dat zijn reputatie zal worden aangetast door het plegen van koningsmoord.
10. Liefde en loyaliteit:
- Macbeths conflict wordt dieper als hij nadenkt over zijn liefde voor Lady Macbeth, die zijn ambitie aanmoedigt. Hij heeft moeite om zijn liefde voor haar in evenwicht te brengen met zijn loyaliteit aan Duncan.
Deze tegenstrijdige gedachten in Macbeths geest veroorzaken intense innerlijke onrust en zijn een voorbode van zijn uiteindelijke afdaling in waanzin en schuldgevoel, gedreven door zijn ambitie en de tragische keuzes die hij maakt.