De spreker is een belangrijk onderdeel van een gedicht, omdat de boodschap van het gedicht via de spreker wordt overgebracht. De toon, de dictie en het perspectief van de spreker dragen allemaal bij aan de betekenis van het gedicht. Een gedicht geschreven vanuit het perspectief van een kind zal bijvoorbeeld een andere toon en dictie hebben dan een gedicht geschreven vanuit het perspectief van een volwassene.
De luidspreker kan ook worden gebruikt om ironie, humor of spanning te creëren. Een gedicht dat in de ik-persoon is geschreven, kan bijvoorbeeld een spreker onthullen die onbetrouwbaar is, of die zich niet bewust is van de werkelijke betekenis van de gebeurtenissen in het gedicht.
In sommige gevallen is de spreker het enige personage in het gedicht, terwijl in andere gevallen het gedicht meerdere sprekers kan hebben. Het aantal sprekers in een gedicht kan ook de betekenis ervan beïnvloeden. Een gedicht met één enkele spreker kan bijvoorbeeld een gevoel van intimiteit overbrengen, terwijl een gedicht met meerdere sprekers een gevoel van drama of conflict kan overbrengen.
De spreker is een essentieel onderdeel van een gedicht en speelt een cruciale rol bij het overbrengen van de betekenis ervan.