Er komt een gedicht uit mijn hoofd.
Met de pen in de hand bepaal ik het tempo,
Het creëren van strofen, elk zijn eigen ruimte.
Ik kies mijn woorden met de grootste zorg,
Schilderende afbeeldingen, levendig en zeldzaam.
Metaforen dansen, vergelijkingen glanzen,
Terwijl ik een poëtische droom creëer.
Emoties stromen, een rivier diep,
Van vreugde naar verdriet, ik waag de sprong.
Ik bloot mijn ziel, in elke regel,
In de hoop dat mijn woorden met elkaar zullen verweven zijn.
Bij elke strofe vind ik mijn stem,
Resoneren, mijn keuze maken.
Er vormt zich een ritme, een melodie waar,
Lezers begeleiden, zowel jij als ik.
Ik geef vorm aan het gedicht, geef het vorm,
Tot het rechtop staat, een lyrische storm.
Een bewijs van mijn poëtische kunst,
Een weerspiegeling van mijn kloppend hart.
In dit gedicht ben ik, echt ik,
Mijn essentie delen, het bevrijden.
Want poëzie is een grenzeloze vlucht,
Waar woorden de eindeloze nacht doen ontbranden.