Hier zijn enkele van de literaire apparaten en hun betekenis in "The Fairy Song":
1. Beeldspraak:Alcott gebruikt levendige beelden om een boeiende weergave van het sprookjesrijk te creëren. Het gedicht staat vol kleurrijke en betoverende beschrijvingen, zoals 'de smaragdgroene open plek', 'zilverachtig licht' en 'ragfijne vleugels'. Deze beelden spreken de zintuigen aan en verbeteren de ervaring van de lezer door de sprookjeswereld tot leven te brengen.
2. Personificatie:Alcott personifieert de feeën en kent hen menselijke eigenschappen toe. De feeën worden beschreven als ‘lachen’, ‘dansen’ en ‘zingen’, wat deze magische wezens een gevoel van levendigheid en persoonlijkheid geeft. Personificatie voegt een laag emotionele verbondenheid toe, waardoor de feeën herkenbaar en vertederend worden voor de lezer.
3. Rijm en ritme:Het gedicht volgt een consistent rijmschema (AABBCC), dat een gevoel van muzikaliteit en ritme creëert. Het gebruik van rijm draagt bij aan de melodische kwaliteit van het gedicht en versterkt het zingende karakter ervan. Het ritme, gekenmerkt door de herhaling van "Fairy Song", benadrukt nog eens de vrolijke en speelse toon van het gedicht.
4. Herhaling:Alcott gebruikt herhaling om een betoverend effect te creëren en bepaalde ideeën te benadrukken. De zinsnede 'sprookjeslied' wordt bijvoorbeeld door het hele gedicht herhaald, waardoor een gevoel van verwondering en betovering ontstaat. De herhaling van bepaalde woorden en zinsneden draagt ook bij aan de muzikaliteit van het gedicht, waardoor het gedenkwaardiger en boeiender wordt voor de lezer.
5. Thema van onschuld:het gedicht vat het thema van onschuld samen vanuit het perspectief van het kind. Het kind ontmoet de feeën met een gevoel van ontzag en fascinatie, wat de kinderlijke verwondering en openheid voor de magische en fantasierijke wereld vertegenwoordigt. Dit thema van onschuld staat centraal in het gedicht, omdat het het belang benadrukt van het behouden en koesteren van het gevoel van verwondering en verbeelding van een kind.
Over het geheel genomen is 'The Fairy Song' van Louisa May Alcott een prachtig gedicht dat gebruik maakt van beeldspraak, personificatie, rijm, ritme en herhaling om een magische en betoverende wereld te creëren. Het gedicht onderzoekt het thema onschuld en verwondering uit de kindertijd en legt de essentie vast van de zorgeloze geest van de jeugd.