Agards gebruik van spiegels dient als een krachtig symbool om de ingewikkelde dualiteit van menselijke perceptie en zelfbewustzijn te benadrukken. Aan de ene kant benadrukt het gedicht het vermogen van spiegels om iemands fysieke kenmerken nauwkeurig vast te leggen en weer te geven. De spreker erkent dat spiegels objectief de schijn weergeven, zelfs als deze niet overeenkomen met geïdealiseerde opvattingen over schoonheid of de parameters van de samenleving.
Aan de andere kant introduceert de dichter het overtuigende concept van spiegels die als potentiële bedriegers fungeren. Ze kunnen vervormde reflecties produceren, waardoor het waargenomen zelf wordt vervormd of vervormd. Agard onderstreept dat spiegels niet het geheel van iemands wezen volledig kunnen weergeven. Het kan zijn dat ze er niet in slagen de complexe subtiliteiten van iemands ervaringen, emoties en interne wereld vast te leggen, wat kan leiden tot gevoelens van vervreemding of frustratie.
Door de gedachte aan meerdere spiegels als metafoor te introduceren, onderstreept Agard hoe verschillende omstandigheden, invloeden en aspecten van iemands identiteit van invloed kunnen zijn op hoe ze zichzelf waarnemen. Verschillende aspecten van het zelf kunnen worden geaccentueerd of gedempt, afhankelijk van de context en het perspectief, wat leidt tot een veelzijdig mozaïek van zelfinzicht.
Dit leidt tot een commentaar op raciale identiteit en maatschappelijke constructies. Agard benadrukt de verstorende invloed van externe normen en verwachtingen op de zelfperceptie, vooral voor gemarginaliseerde groepen. Hij benadrukt de manier waarop de vooroordelen van de samenleving kunnen fungeren als vertekenende spiegels, die mogelijk kunnen bijdragen aan gevoelens van onwaardigheid, minderwaardigheid of onauthenticiteit.
‘Mirrors’ onderstreept echter ook de mogelijkheden voor zelfbekrachtiging en zelfacceptatie. Agard stelt de metafoor van het 'spiegelende zelf' voor, wat impliceert dat onze identiteiten niet rigide gedefinieerd zijn, maar eerder kneedbaar zijn en beïnvloed worden door sociale en culturele contexten. Door zich bewust te worden van de potentiële illusies en vervormingen kunnen individuen de keuzevrijheid krijgen om opgelegde verhalen in twijfel te trekken, hun uniciteit te omarmen en een zelfconcept op te bouwen dat gebaseerd is op zelfacceptatie en kracht.
Concluderend biedt het gedicht 'Mirrors' een diepgaand onderzoek naar de veelzijdige aspecten van identiteit en zelfperceptie door het krachtige gebruik van spiegelsymboliek. Agard spoort lezers aan om de manieren waarop zij zichzelf en anderen waarnemen kritisch te evalueren om een echt gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, ongeacht maatschappelijke labels en waargenomen tekortkomingen.